Από την πρωτεύουσα των Κυκλάδων Ερμούπολη και την καταπράσινη Άνδρο ως την καστροπολιτεία της Φολεγάνδρου και την κρυμμένη Χώρα της Αμοργού, και από το βενετσιάνικο καστέλι-φάντασμα της Αστυπάλαιας ως την αινιγματική Χώρα της Ανάφης, τη Χώρα της Σερίφου με τα σφιχταγκαλιαμένα σπιτάκια και την κοσμοπολίτισσα Σύμη -με περισσότερα χρώματα από όσα έχουν η άνοιξη και το καλοκαίρι μαζί-, αυτές είναι οι οκτώ ομορφότερες πρωτεύουσες των νησιών του Αιγαίου.
Αμοργός
Όσο κι αν κρεμαστεί κανείς στην κουπαστή του πλοίου, η Χώρα δεν θα του κάνει το χατήρι ούτε για ένα μακρινό ενσταντανέ. Χτισμένη επίτηδες ανάμεσα σε λόφους στο κέντρο του νησιού, είναι αθέατη από θαλάσσης ως μέσο προστασίας από τις επιδρομές των πειρατών. Το φως του ήλιου αντανακλάται στις ασπρισμένες αυλές των σπιτιών με τα χρωματιστά πορτοπαράθυρα, χτισμένων γύρω από τον επιβλητικό βράχο με το ενετικό κάστρο. Τα στενά δρομάκια με τα σκαλοπάτια είναι στολισμένα με γλάστρες και πολύχρωμα λουλούδια, ενώ τα όμορφα πλατώματα λειτουργούν ως σημεία συνάντησης των κατοίκων για ελληνικό καφέ και σπιτικό νεραντζάκι.
Φολέγανδρος
Μια άψογη αρχιτεκτονική μακέτα, μια κατάλευκη καστροπολιτεία που έχει φωλιάσει σε τοπία που θυμίζουν Φαρ Ουέστ και κρέμεται επικίνδυνα από το γκρεμό. Μικρά στενάκια, λιλιπούτειες αυλές, αρχαίες, πέτρινες αγροικίες, γλάστρες με γεράνια και ασβεστωμένα πεζούλια, απείραχτοι οικισμοί και ένα μεσαιωνικό κάστρο συμπληρώνουν το σκηνικό. Η γοητεία της κάνει σουλάτσο στις πλατείες της Χώρας και μας κερνά ψημένη ρακί και γλυκιά ζωή στις πεζούλες μέχρι το ξημέρωμα. Φυσικά, μονάχα μόνο όταν οι αέρηδες το επιτρέπουν.
Αστυπάλαια
Μέρος της εικόνας το ερειπωμένο κάστρο της βενετσιάνικης οικογένειας των Κουερίνι, που μοιάζει κρεμασμένο από τον ουρανό. Μπαίνοντας από τη μοναδική είσοδο, κάνουμε το μεγάλο άλμα στο παρελθόν. Φανταζόμαστε το κάστρο να γίνεται ξανά το κέντρο της ζωής του οικισμού. Ανθρώπους να ζουν στα κολλημένα το ένα με το άλλο τρίπατα σπίτια και να πίνουν καφέ στο καφενείο αριστερά της εισόδου. Παιδάκια να παίζουν στις δύο γειτονιές του κάστρου.
Ερμούπολη
Είναι και δεν είναι Κυκλάδες. Ή μάλλον δεν είναι. Διότι μπορεί διοικητικά να ανήκει στο Νομό Κυκλάδων, ή ψυχή της όμως, αλλά και το σώμα της είναι από αλλού. Αντί για αυστηρά βράχια σε υποδέχεται ένα καταπράσινο νησί, πνιγμένο στις μπουκαμβίλιες, τα πλατάνια, τους ευκαλύπτους και τις αιωνόβιες αροκάριες. Τα αρχοντικά της Χώρας και οι απομονωμένες βίλες της ενδοχώρας φανερώνουν τον πλούτο των καραβοκύρηδων και των σύγχρονων εφοπλιστών του νησιού. Οι ιεροτελεστίες του νυχτερινού γλεντιού δίνουν εδώ τη θέση τους σε προβολές ταινιών, εκθέσεις σύγχρονης ζωγραφικής, φωτογραφίας και βιβλίου, σε εικαστικά και μουσικά δρώμενα και χορωδιακά φεστιβάλ. Και όλα αυτά ούτε δυο ώρες από τη Ραφήνα.
- Ανάφη
Έχεις την αίσθηση ότι μπήκες κατά λάθος σε ξένο σπίτι. Με μαθηματική ακρίβεια, τα ασύνδετα σοκάκια οδηγούν πάντοτε στην αυλή κάποιας θολωτής κατοικίας. Αλλά κανένας λόγος ανησυχίας: οι άνθρωποι θα σε υποδεχτούν σαν να σε ήξεραν από πάντα. Καθώς περπατάς ανάμεσα στις ασπρισμένες αυλές και τις μπουγάδες, βλέπεις παιδάκια καθισμένα στα σκαλιά, να τρώνε ζυμωτό ψωμί με λάδι και ρίγανη, και νοικοκυρές να φουρνίζουν πίτες στους ξυλόφουρνους. Θα σε τραβήξουν από το μανίκι να σε κεράσουν ελληνικό με παχύ καϊμάκι και, πριν το καταλάβεις, μια πιατέλα με ξεροτήγανα και θυμαρίσιο μέλι θα προσγειωθεί στα γόνατά σου.
Σύμη
Η κίνηση των ανθρώπων δεν σταματά ποτέ. Στέκεσαι στην άκρη στο λιμάνι: ψαράδες καθαρίζουν τα δίχτυα από την ψαριά της ημέρας, κόσμος πηγαινοέρχεται συνεχώς από τη Ρόδο, νοικοκυρές κουβαλούν πλαστικές τσάντες με ντομάτες και ψάρια για το μεσημερινό, ιδιοκτήτες μαγαζιών κανονίζουν τις δουλειές τους μιλώντας δυνατά στο κινητό, κρουαζιερόπλοια και κότερα μπαινοβγαίνουν στο λιμάνι. Αρκετοί φρεσκάρουν για μια ακόμα φορά το χρώμα στην πρόσοψη του αρχοντικού τους. Τα μαγαζιά δεν κλείνουν ποτέ, καφέδες σερβίρονται όλη μέρα, παγωμένο ούζο συνοδεύει ανελλιπώς το συμιακό γαριδάκι και το ολόφρεσκο καλαμάρι. Καθόλου δεν θα ξαφνιαστείς, λοιπόν, όταν σου πουν ότι το νησί έχει πάνω από 2.500 μόνιμους κατοίκους.
Σέριφος
Αλκοολικά απογεύματα στην ταράτσα του Aερινού, με φίλους από τα παλιά. Βρίσκοντας ξανά την ανάσα σου από εδώ ψηλά, έρμαιο στην κυκλοθυμία του Λεβάντε και του Σιρόκου. Οι αέρηδες θ' αρχίσουν να φυσούν ξαφνικά, από το πουθενά. Πρέπει προλάβεις να ρίξεις νερό, να μην σου πάρουν τις στάχτες από το τασάκι. Να συγκρατήσεις το μαύρο καλαμάκι από την καϊπιρίνια. Οι αέρηδες σε τούτη τη Χώρα είναι κυκλοθυμικοί. Σταματούν, ξεκινούν ξανά, δυναμώνουν ξαφνικά και, το ίδιο ξαφνικά, χάνονται. Το να βρεθείς σε τούτη τη Χώρα είναι το ιδανικό σαββατοκύριακο για το οποίο δεν θα χρειαστείς πολλά. Η Χώρα έχει τα πάνω, έχει και τα κάτω της. Είναι η Πάνω Χώρα και η Κάτω. Αμφιθεατρικά χτισμένη στο λόφο πάνω από τον όρμο του Λιβαδιού. Ολόλευκα, κυβόσχημα σπιτάκια αγκαλιασμένα σφιχτά το ένα με το άλλο, σκαρφαλωμένα σε πελώριο κατακόρυφο βράχο με ανεμόμυλους και πλακόστρωτα δαιδαλώδη δρομάκια. Αρωματισμένα με κάππαρη, ρίγανη και θυμάρι. Και στη κορυφή το Κάστρο.
'Ανδρος
Εδώ το μυαλό, η καρδιά, η ψυχή και όλες οι αισθήσεις κατακλύζονται από το ωραίο. Αυτό που δύσκολα εκτιμάται και που η αντικειμενική αξία του δεν σε νοιάζει. Εδώ ακούγεται μονάχα η αριστοκρατία της θάλασσας και κυριαρχεί η μεγαλοπρέπεια του λευκού, καθώς περπατάς στα σοκάκια και μοσχοβολούν τα γιασεμιά και οι πικροδάφνες, ακόμη κι η κοσκινισμένη άχνη που ντύνει τα αμυγδαλωτά. Δίπλα σου περνούν καλοχτενισμένες ντόπιες κυράδες -τόσο περιποιημένες όλες τις ώρες της ημέρας-, καλλιτέχνες από όλο το κόσμο, ηθοποιοί που έρχονται για να βρουν το κέντρο βάρους του επόμενου ρόλου τους. Μουσικοί που σκαρώνουν στιχάκια στις χαρτοπετσέτες κάτω από το φλιτζάνι.
- 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχολια σας ...