Το Sport24.gr με την βοήθεια της Βραζιλιάνας δημοσιογράφου Ρεζιάνε Μοράες χαρτογραφεί τις 12 πόλεις της Βραζιλίας που θα φιλοξενήσουν το Μουντιάλ παρουσιάζοντας μεταξύ άλλων άγνωστα tips για κάθε μία από αυτές. Ο απόλυτος οδηγός για όσους θελήσουν να κάνουν το ταξίδι στη χώρα του καφέ.
Εκατοντάδες χιλιόμετρα λευκής άμμου, Κόπα Καμπάνα, Καρναβάλι του Ρίο,
σαμποδρόμιο, Αμαζόνιος, η Μπραζίλια με τη φουτουριστική αρχιτεκτονική
του Νιεμέγερ, οι καταρράκτες του Ιγκουασού καθιστούν την Βραζιλία πέρα
από το ποδόσφαιρο ως έναν από τους πλέον δημοφιλείς προορισμούς
παγκοσμίως.
Η λεκάνη του Αμαζονίου καταλαμβάνει περίπου το 1/3 της αχανούς χώρας, ενώ το μοναδικό οικοσύστημα Παντανάλ, ένας από τους μεγαλύτερους υγροβιότοπους του πλανήτη προσφέρεται για πεζοπορία.
Η λεκάνη του Αμαζονίου καταλαμβάνει περίπου το 1/3 της αχανούς χώρας, ενώ το μοναδικό οικοσύστημα Παντανάλ, ένας από τους μεγαλύτερους υγροβιότοπους του πλανήτη προσφέρεται για πεζοπορία.
Δασώδεις περιοχές και σαβάνες, η πεδιάδα με κοκκινόχωμα Μάτο Γκρόσο αποτελούν φυσικά αξιοθέατα.
Στο Σαλβαντόρ ντε Μπαία γίνεται η παραγωγή της ζάχαρης, ενώ η πόλη διατηρεί την αρχιτεκτονική του 17ου αιώνα.
Tο Σάο Πάουλο αποκαλείται “Νέα Υόρκη της Βραζιλίας” με τους ουρανοξύστες του να προκαλούν δέος.
Aπλωμένη στη μισή σχεδόν έκταση της Νότιας Αμερικής, η Βραζιλία είναι η πέμπτη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, καλύπτοντας μια τεράστια έκταση μεταξύ των Άνδεων και του Ατλαντικού ωκεανού.
Ο πληθυσμός φτάνει τους 201.000.000 κατοίκους ενώ πρωτεύουσα της είναι η Μπραζίλια.
Η Βραζιλία πήρε το όνομά της από το ξύλο του δέντρου περναμπούκο (πάου-μπραζίλ στα πορτογαλικά), το οποίο εκτιμάται ιδιαίτερα για την πυρόχρωμη βαφή υφασμάτων που φτιάχνεται από αυτό.
Το ποτάμιο σύστημά της συγκαταλέγεται στα μεγαλύτερα του κόσμου. Ο Αμαζόνιος εκβάλλει περισσότερο νερό από κάθε άλλον ποταμό και εκτείνεται σε μήκος 6.000 και πλέον χιλιομέτρων.
Το Μουντιάλ του 2014 θα διοργανωθεί από τις 14 Ιουνίου μέχρι τις 14 Ιουλίου 2014, σε 12 πόλεις της Βραζιλίας.
Οι όμιλοι μετά την κλήρωση,η Εθνική μας είναι στο Group C
Τα Γήπεδα του Μουντιάλ Brasil 2014
Ακολουθεί η παρουσίαση των πόλεων με την βοήθεια της Βραζιλιάνας δημοσιογράφου Ρεζιάνε Μοράες.
1. Νατάλ
Η “πόλη του ήλιου” λέγεται πως έχει την πιο καθαρή ατμόσφαιρα στη γη. Το Νατάλ είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας, Ρίο Γκράντε ντε νόρτε. Αριθμεί 800.000 κατοίκους, ενώ πρόκειται για πόλη με πλούσια ιστορία που πηγάζει από τα αποικιακά χρόνια των Πορτογάλων και Ολλανδών εποίκων της.
Δεσπόζουν οι πανέμορφες παλιές εκκλησίες αλλά και το κάστρο Ρέις Μάγκος. Επίσης εντύπωση προκαλούν οι παλιές φυλακές της πόλης , όπου στεγάζεται το εμπορικό και βιοτεχνικό κέντρο με τα πολύχρωμα μαγαζάκια.
Κάθε Πέμπτη φιλοξενείται η γιορτή τραγουδιού και χορού με ζωντανή μουσική "forro", η τοπική παραλλαγή της πασίγνωστης σάμπα.
Το Νατάλ διαθέτει αρκετά κέντρα διασκέδασης, μοντέρνα εμπορικά μαγαζιά και μια αυθεντική παραδοσιακή αγορά. Πόλη που μπορεί κανείς να αφουγκραστεί το άρωμα... Βραζιλίας.
Επίσης, μπορεί κανείς να κολυμπήσει στην παραλία της Αγάπης (Praia do amor), όπου μάλιστα επιτρέπεται το σεξ δημοσίως!
2. Κουϊάμπα
Με πληθυσμό 544.000 κατοίκους η Κουϊάμπα είναι η πρωτεύουσα της Πολιτείας Μάτο Γκρόσο. Βρίσκεται ακριβώς στην καρδιά της Νότιας Αμερικής.
Η πόλη ιδρύθηκε το 1719 ενώ είδε την μεγάλη ανάπτυξη να έρχεται τα τελευταία 30 χρόνια εξαιτίας των σημαντικών έργων υποδομής και της σύνδεσης της με τις μεγαλουπόλεις της Βραζιλίας.
Έχει χαρακτηριστεί ως η πιο “πράσινη” πόλη της Νότιας Αμερικής καθώς περιβάλλεται από τον Αμαζόνιο, τα τροπικά δάση και την Σαβάννα Σεράντο.
3. Μανάους
Η Μανάους είναι πρωτεύουσα της πολιτείας του Αμαζόνας. Είναι η όγδοη μεγαλύτερη πόλη της Βραζιλίας και το σημαντικότερο οικονομικό κέντρο τoυ Αμαζονικού Δάσους.
Ιδρύθηκε το 1669 με το φρούριο του Αγίου Ιωσήφ του Μαύρου Ποταμού (Ρίο Νέγκρο) και έγινε διάσημη στις αρχές του 20ου αιώνα λόγω της παραγωγής καουτσούκ.
Η οικονομική ευημερία και η ανάπτυξη της εποχής αυτής έκαναν την πόλη γνωστή ως το "Παρίσι των Τροπικών".
Σήμερα η πόλη είναι μεγάλο βιομηχανικό και τουριστικό κέντρο, διαθέτοντας το έβδομο μεγαλύτερο ΑΕΠ της χώρας.
4. Φορταλέζα
Η Φορταλέζα (Οχυρό) είναι πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της βραζιλιάνικης πολιτείας Σεαρά, στη βορειοανατολική Βραζιλία, στις ακτές του Ατλαντικού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, η Φορταλέζα έχει πληθυσμό 2.315.116 κατοίκων γεγονός που την κατατάσσει ως τη πέμπτη μεγαλύτερη πόλη στη χώρα.
Η πυκνότητα του πληθυσμού στη πόλη είναι 8.000 κάτοικοι/τετραγωνικό χιλιόμετρο και είναι μεγαλύτερη στη Βραζιλία. Βρίσκεται 2.285 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πρωτεύουσας Μπραζίλια.
Το 1603 στη περιοχή της Φορταλέζα ιδρύθηκε ένα πορτογαλικό οχυρό. Το 1726, το οχυρό έλαβε το καθεστώς πόλης. Το 1799 επιλέχθηκε για πρωτεύουσα της νεοσύστατης πολιτείας Σεαρά. Η πόλη αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, ως σημαντικό εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο. Σήμερα είναι σημαντικός τουριστικός προορισμός, μεταξύ άλλων, λόγω της γιορτής μικαρέτα.
5. Ρεσίφε
Η Ρεσίφε (Ύφαλος) είναι η τέταρτη μεγαλύτερη μητροπολιτική περιοχή της Βραζιλίας και πρωτεύουσα της πολιτείας Περναμπούκο. Η μητροπολιτική της περιοχή έχει 3.743.854 κατοίκους και είναι η μεγαλύτερη στη βόρεια Βραζιλία. Η πόλη της Ρεσίφε βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Καπιμπαρίμπε και Μπεμπερίμπε με τον Ατλαντικό ωκεανό. Το όνομα της πόλης σημαίνει "ύφαλος" στα πορτογαλικά και προέρχεται από την ύπαρξη κοραλλιογενών υφάλων στις ακτές της περιοχής.
Το πλήθος ποταμών και γεφυρών της πόλης είναι χαρακτηριστικό και δίνουν στη Ρεσίφε το προσωνύμιο "Βενετία της Βραζιλίας".
Η μητροπολιτική περιοχή της Ρεσίφε αποτελεί και την κύρια βιομηχανική ζώνη της πολιτείας Περναμπούκο. Χαρακτηριστικά προϊόντα είναι τα παράγωγα του ζαχαροκάλαμου (ζάχαρη και αιθανόλη), αλλά και ηλεκτρονικά, τρόφιμα και άλλα.
Μέσω κυβερνητικών επενδύσεων, πολλές βιομηχανίες ιδρύθηκαν τις δεκαετίες του '70 και του '80. Η Ρεσίφε αποτελεί παραδοσιακά το πιο σημαντικό εμπορικό κέντρο της βορειοανατολικής Βραζιλίας.
Ο συνδυασμός παροχής εργατικών χεριών και σημαντικών ιδιωτικών επενδύσεων μετέτρεψαν την πόλη στο δεύτερο μεγαλύτερο ιατρικό κέντρο της Βραζιλίας μετά το Σάο Πάολο. Σύγχρονα νοσοκομεία με τον τελευταίο εξοπλισμό δέχονται ασθενείς από πολλές γειτονικές πολιτείες.
Όπως όλες οι πόλεις των βορειανατολικών πολιτειών της Βραζιλίας, η Ρεσίφε αναπτύσσει τον τουριστικό της τομέα. Η παραλία του Πόρτο ντε Γκαλίνιας, 60χλμ. νότια της πόλης, έχει βραβευτεί πολλές φορές με τον τίτλο της καλύτερης παραλίας στη Βραζιλία και προσελκύει πλήθος επισκεπτών.
Οι υποδομές της πόλης είναι από τις πιο αναπτυγμένες στη χώρα τόσο για τους τουρίστες όσο και για τους επιχειρηματίες, αν και υπάρχουν ακόμα περιθώρια βελτίωσης.
Η Ρεσίφε αποτελεί επίσης σημαντικό εκπαιδευτικό κέντρο και έδρα του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου του Περναμπούκο, το οποίο είναι το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της πολιτείας. Αρκετές ιστορικές προσωπικότητες, όπως ο ποιητής Κάστρο Άλβες, μετακόμισαν στη Ρεσίφε για να συμπληρώσουν την εκπαίδευσή τους, αν και τα τελευταία χρόνια η ποιότητα της εκπαίδευσης σταδιακά υπολείπεται των γειτονικών πόλεων.
Η πόλη της Ρεσίφε είναι η ένατη πληθυσμιακά στη χώρα. Μεγάλα όμορα οικιστικά συγκροτήματα είναι η Μπόα Βιάγκεμ με πληθυσμό περίπου 100.000, η Κάσα Αμαρέλα (περίπου 70,000) και η Βάρζεα (περίπου 65.000).
Όσοι σκέφτονται να κάνουν καταδύσεις στο Ρεσίφε θα πρέπει να το ξανασκεφτούν καθώς αποτελεί αγαπημένο μέρος λευκών καρχαριών!
6. Σαλβαντόρ
Το Σαλβαντόρ (Σωτήρας) είναι η πρωτεύουσα της βραζιλιάνικης πολιτείας Μπαΐα και η μεγαλύτερη πόλη στα βορειοανατολικά της χώρας. Η πόλη σύμφωνα με την απογραφή του 2010 έχει 2.676.606 κατοίκους, γεγονός που την κατατάσσει ως τη τρίτη μεγαλύτερη πόλη στη χώρα, μετά το Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέιρο.
Το Σαλβαντόρ βρίσκεται σε μια τριγωνική χερσόνησο που διαχωρίζει το Κόλπων των Αγίων Πάντων από τον Ατλαντικό Ωκεανό και είναι σημαντικό λιμάνι.
Η πόλη χωρίζεται από ένα γκρεμό ύψους 85 μέτρων στην Πάνω (Σιδάδε Άλτα) και την Κάτω Πόλη (Σιδάδε Μπάισα). Τα περισσότερα κυβερνητικά κτίρια και ο καθεδρικός της πόλης βρίσκονται στη Πάνω Πόλη. Ο πρώτος ανελκυστήρας στη Βραζιλία εγκαταστάθηκε το 1873 εδώ για να ενώνει τις δύο πόλεις.
Το Σαλβαντόρ ιδρύθηκε το 1549 και ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της Βραζιλίας. Είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις στην Αμερική. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν γνωστό ως Μπαΐα και έτσι αναφέρεται επίσης ως Σαλβαντόρ ντα Μπαΐα. Το ιστορικό κέντρο του Σαλβαντόρ, γνωστό και ως Πελουρίνο, είναι γνωστό για τα πορτογαλικά αποικιοκρατικά κτίριά του που κατασκευάστηκαν από τον 17ο μέχρι τον 19ο αιώνα και ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO το 1985.
7. Μπραζίλια
H Μπραζίλια είναι η πρωτεύουσα της Βραζιλίας, με πληθυσμό 2.282.049 κατοίκων. Τοποθετημένη στην Ομοσπονδιακή Περιοχή, η πόλη είναι διάσημη για την μοντερνιστική τολμηρή αρχιτεκτονική της και την ταχεία ανάπτυξη του πληθυσμού της. Η Μπραζίλια είναι μια ανεξάρτητη ομοσπονδιακή περιοχή, που δημιουργήθηκε με απόφαση του Προέδρου της Βραζιλίας Ζουσελίνο Κουμπιτσέκ μέσα στην πολιτεία του Γκοϊάς.
Το σχέδιο πόλης σχεδιάστηκε από τον Λούσιο Κόστα και όλα τα σημαντικότερα κτήρια από τον Όσκαρ Νίεμαϊερ. Η πόλη χτίστηκε μέσα σε 41 μήνες, από το 1956 μέχρι τις 21 Απριλίου του 1960 οπότε και εγκαινιάστηκε. Το 2001 εγκαινιάστηκε το Μετρό Μπραζίλια . Σήμερα το κέντρο της πόλης είναι μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
8. Μπέλο Οριζόντε
Το Μπέλο Οριζόντε (Καλός Ορίζοντας) είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της βραζιλιάνικης πολιτείας Μίνιας Ζεράις, στη νοτιοανατολική Βραζιλία. Η πόλη σύμφωνα με την απογραφή του 2010 έχει 2.475.440. Έχει χτιστεί πάνω σε πολλούς λόφους και περιβάλλεται από βουνά.
Γύρω από τον αστικό ιστό της πόλης βρίσκονται μεγάλα πάρκα, όπως Παρκ ντας Μανγκαμπέιρας, το οποίο έχει έκταση 2,35 τετραγωνικά χιλιόμετρα και περιλαμβάνει δάση.
Υπήρχε οικισμός στην περιοχή από τον 18ο αιώνα, αλλά η σημερινή πόλη όπως υφίσταται σήμερα, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1890 για να αντικαταστήσει το Ούρο Πρέτο ως πρωτεύουσα της πολιτείας.
Η πόλη σήμερα είναι ένας συνδυασμός παλαιών και σύγχρονων κτιρίων και περιλαμβάνει επίσης μερικά γνωστά βραζιλιάνικα ορόσημα, όπως η λιμνοθάλασσα Παμπούλα.
Οι σχεδιαστές της πόλης Ααράο Ρέις και Φρανσίσκο Μπικάλο, εμπνεύστηκαν από την πολεοδομία της Ουάσινγκτον.
9. Σάο Πάουλο
Το Σάο Πάουλο (Άγιος Παύλος) είναι η πρωτεύουσα της πολιτείας του Σάο Πάολο στη νοτιοανατολική Βραζιλία.
Βρίσκεται σε απόσταση 400 χλμ. από το Ρίο ντε Τζανέιρο, και 1.030 χλμ. από την ομοσπονδιακή πρωτεύουσα Μπραζίλια.
Αν και το επίσημο όνομα της πόλης είναι Σάο Πάουλο ντε Πιρατίνιγκα, σήμερα είναι περισσότερο γνωστή ως Σάο Πάουλο.
Η συνολική έκτασή είναι 1.523 τ.χλμ. και ο πληθυσμός της υπερβαίνει τα 11 εκατομμύρια το 2006.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη και πιο πυκνοκατοικημένη πόλη στο νότιο ημισφαίριο. Εντούτοις, αν συμπεριληφθούν οι πολλές παρακείμενες μητροπολιτικές πόλεις, στην ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή της ομώνυμης πολιτείας (Complexo Metropolitano Estendido) του Σάο Πάολο, ο πληθυσμός φθάνει τα 29 εκατομμύρια κατοίκους, περισσότερους από οποιαδήποτε άλλη μητροπολιτική περιοχή στον κόσμο (μαζί με τα περίχωρα), εκτός από το Τόκιο, με 35 εκατομμύρια!!!
Συνέπεια αυτού είναι η περιοχή να διαμορφώνει μία αστική ζώνη μεγαλούπολης με το Ρίο ντε Τζανέιρο και τη Βόλτα Ρεντόντα.
Ο δε συνολικός πληθυσμός της ομώνυμης πολιτείας υπερβαίνει τα 40 εκατομμύρια. Ο πληθυσμός της Πόλης του Σάο Πάολο είναι πολυπολιτισμικός αλλά όχι ιδιαίτερα πολυφυλετικός.
Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι ευρωπαϊκής καταγωγής με ιδιαίτερα έντονο το ιταλικό στοιχείο, το πορτογαλικό αλλά και το γερμανικό και γαλλικό. Αλλά και το αφρικανικό στοιχείο βρίσκεται αλλά σε μικρότερους αριθμούς.
Τέλος υπάρχει πάντα η παρουσία των ιθαγενών Βραζιλιάνων ινδιάνων οι οποίοι όμως χάνονται μέσα στον τεράστιο πληθυσμό της πόλης. Υπάρχει μία σημαντικότατη ιαπωνική κοινότητα η οποία είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο και αποτελεί την μεγαλύτερη συγκέντρωση ιαπωνικού πληθυσμού εκτός Ιαπωνίας.
Υπάρχει επίσης μία σημαντικότατη κοινότητα Αράβων απο διάφορες χώρες όπως ο Λίβανος και η Συρία.
Όλα αυτά τα πληθυσμιακά στοιχεία και πολλά ακόμη μεμονομένα αποτελούν τον δημογραφικό χάρτη του Σάο Πάουλο και συνθέτουν την ξεχωριστή προσωπικότητα αυτής της μοναδικής πόλης.
Στην συνείδηση των Βραζιλιάνων αλλά και των ξένων το Σάο Πάουλο είναι και παραμένει η πόλη της βιομηχανίας. Ο πλούτος είναι έντονος αλλά υπάρχουν και οι συνοικίες των φτωχών οι οποίες αποτελούνται απο παράγκες πρόχειρα φτιαγμένες και καταλαμβάνουν αρκετά μεγάλες περιοχές.
Σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν με τις παραγκουπόλεις του Ρίο Ντε Τζανέιρο.
Το Σάο Πάουλο είναι μία ασφαλής και προβλέψιμη πόλη για τα δεδομένα της βραζιλίας αλλά και ο ξένος επισκέπτης δεν θα αισθανθεί κίνδυνο και αν είναι καλά ενημερωμένος δεν θα αντιμετωπίσει εκπλήξεις.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η βιομηχανική παραγωγή του συγκροτήματος της πόλης του Σάο Πάουλο είναι μεγαλύτερη από την βιομηχανική παραγωγή όλων των χωρών της λατινικής Αμερικής μαζί.
Στο Σάο Πάολο είναι εγκατεστημένες περισσότερες από πενήντα χιλιάδες επιχειρήσεις και εργοστάσια παραγωγής βιομηχανικών προϊόντων, ενώ εκεί βρίσκεται το κέντρο της αυτοκινητοβιομηχανίας της Βραζιλίας.
Δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια διακινούνται στην χρηματαγορά του Σάο Πάουλο το δέ χρηματιστήριο είναι από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Η πόλη ακόμα φημίζεται για το πρωτοποριακό μετρό της το οποίο θεωρείται από τα κορυφαία στον κόσμο.
Οι κάτοικοι του Σάο Πάολο καλούνται "Paulistanos", ενώ οι κάτοικοι γενικότερα της ομώνυμης Πολιτείας "Paulistas".
Πρόκειται για μια αχανή πόλη το εμπορικό κέντρο της οποίας ονομάζεται εκ του σχήματος ανάπτυξης "Triângulo" (εμπορικό τρίγωνο). Το κεντρικότερο σημείο όμως είναι η Πλατεία της Δημοκρατίας (Πλάζα ντα Ρεπούμπλικα) με πολλά ξενοδοχεία, εστιατόρια και ουρανοξύστες. Το ιστορικό τμήμα της πόλης είναι το νότιο, με σημαντικά κτίρια, πάρκα και εκκλησίες. Το Σάο Πάολο μαζί με το Ρίο ντε Τζανέιρο αποτελούν τις μεγαλύτερες πόλεις του πνεύματος και του πολιτισμού στη Βραζιλία.
Σημαντική θέση κατέχει το φημισμένο "Μουσείο του Σάο Πάολο" με μεγάλες συλλογές της δυτικής τέχνης στη Λατινική Αμερική με έργα των Πάμπλο Πικάσο, Ρέμπραντ, Κλωντ Μονέ και Βίνσεντ βαν Γκογκ.
Στο Σάο Πάολο διοργανώνεται επίσης κατά τα τελευταία χρόνια η ομώνυμη διεθνής έκθεση "Σάο Πάολο Μπιενάλ" από τον Οκτώβριο μέχρι τον Δεκέμβριο. Επίσης παγκοσμίως φημισμένη είναι η έκθεση αυτοκινήτου του Σάο Πάολο η οποία φέρνει χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο κάθε χρόνο. Ενα άλλο σημαντικό γεγονός που λαμβάνει χώρα στην πόλη του Σάο Πάουλο είναι οι αγώνες της φόρμουλα ένα οι οποίοι διεξάγονται στο σύγχρονο αυτοκινητοδρόμιο του Σάο Πάουλο.
Στο Σάο Πάουλο βρίσκεται επίσης ο μεγαλύτερος ζωολογικός κήπος της Βραζιλίας με περισσότερα από 3.200 ζώα από 102 είδη θηλαστικών, 216 είδη πουλιών, 95 είδη ερπετών, 15 είδη αμφίβιων και 16 είδη ασπόνδυλων ζώων.
Στο Σάο Πάουλο μην ξεχάσετε να πιείτε την παραδοσιακή Καϊπιρίνια και να γευθείτε “feijoada”, “tutu de feijão” and “Picanha na Tábua”.
10. Ρίο Ντε Τζανέιρο
Το Ρίο ντε Τζανέιρο (Ποταμός του Ιανουαρίου) βρίσκεται στη νοτιοανατολική Βραζιλία, πρωτεύουσα της ομώνυμης πολιτείας. Η πόλη ήταν η πρωτεύουσα της Βραζιλίας (1763-1960) και της πορτογαλικής αυτοκρατορίας (1808-1821).
Συνήθως γνωστή ως Ρίο, η πόλη παρονομάζεται επίσης ως Cidade Maravilhosa - “η θαυμάσια πόλη”.
Είναι διάσημη για τη θεαματική φυσική θέση της, τους εορτασμούς καρναβαλιού, τη σάμπα και άλλα είδη μουσικής, παραλίες όπως οι Copacabana, Ipanema, και Leblon, τους πεζόδρομους με τα μαυρόασπρα μωσαϊκά, και το χαλαρό τρόπο ζωής τον κατοίκων.
Κάποια από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της πόλης πέρα από τις παραλίες είναι το γιγαντιαίο τεχνοτροπίας Αρτ Ντεκό άγαλμα του Ιησού, στη κορυφή του λόφου Corcovado, ο λόφος Pão de Açúcar με το τελεφερίκ, το Σαμποδρόμιο (Sambódromo) ένας πεζόδρομος για τη παρέλαση του Καρναβαλιού και ένα από τα μεγαλύτερα γήπεδα του κόσμου, το περίφημο Μαρακανά.
Στο Ρίο βρίσκεται επίσης το μεγαλύτερο δάσος του κόσμου ενδιάμεσο αστικής περιοχής, το δάσος Tijuca.
Ο πληθυσμός της ευρύτερης μητροπολιτικής περιοχής εκτιμάται στα 11-12 εκατομμύρια. Οι κάτοικοι της πόλης είναι γνωστοί ως Καριόκας.
11. Κουριτίμπα
Η Κουριτίμπα είναι η κύρια πόλη της Πολιτείας Παρανά της Βραζιλίας. Πρόκειται για την μεγαλύτερη και μια από τις σημαντικότερες πόλεις της νότιας Βραζιλίας, που αποτελεί πολιτιστικό, πολιτικό και οικονομικό κέντρο.
Η πόλη είναι κτισμένη σε ένα οροπέδιο 934 μ. πάνω από τη στάθμη θάλασσας, και είναι η πιό ψυχρή περιφερειακή πρωτεύουσα της Βραζιλίας.
Η Κουριτίμπα ακολούθησε μία εξαιρετική διαδικασία αστικοποίησης, που την κατέστησε εθνικό αλλά και διεθνές υπόδειγμα, σε ότι αφορά τον αστικό σχεδιασμό και την ποιότητα ζωής. Η πόλη, αναδείχθηκε επισήμως πρωτεύουσα της πολιτείας στις 29 Μαρτίου 1693.
Στην αρχή η πόλη αυτή ήταν ινδιάνικη και στη συνέχεια έγινε πορτογαλική. Γύρω στο 1700, το εμπόριο αναπτύχθηκε, υπό την επιρροή των κτηνοτρόφων, που μετακινούνταν με τα κοπάδια τους μεταξύ των πολιτειών του Ρίο Γκράντε Ντο Σουλ, του Σάο Πάολο και του Μίνιας Ζεράις.
Η μαζική μετανάστευση από την Ευρώπη, στις αρχές του 19ου αιώνα, κυρίως Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Ουκρανοί δημιούργησε τις νέες επεκτάσεις. Η πόλη έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη πολωνική διασπορά στον κόσμο, μετά το Σικάγο.
Άλλοι μετανάστες που εγκαταστάθηκαν στη πόλη είναι Ιάπωνες, Αραβες κυρίως από το Λίβανο και τη Συρία, Ρώσοι καθώς και άλλοι ανατολικοί Ευρωπαίοι.
Επίσης στην Κουριτίμπα εφαρμόζονται λύσεις για την αντιμετώπιση του νέφους, της κυκλοφοριακής συμφόρησης, των απορριμμάτων, του χάους και των κοινωνικών προβλημάτων των μεγαλουπόλεων.
Αξιοσημείωτο είναι ότι τα παραπάνω συμβαίνουν τη στιγμή που ο πληθυσμός της πόλης αυξάνεται με αμείωτους ρυθμούς. Κατά τη δεκαετία του ΄50, η Κουριτίμπα είχε λιγότερους από 200.000 κατοίκους. Σήμερα, εντός της πόλης ζουν 1,8 εκατομμύρια άνθρωποι ενώ στα περίχωρα έχουν εγκατασταθεί περίπου 3,1 εκατομμύρια. Τριάντα πέντε χρόνια μετά, υπερσύγχρονα αρθρωτά λεωφορεία διασχίζουν τις μεγάλες λεωφόρους, σε ειδικές λεωφορειολωρίδες.
Τα δρομολόγια καταλήγουν σε άνετους σταθμούς, τον ανθό ενός συστήματος μαζικών συγκοινωνιών που τον μιμήθηκε η Νέα Υόρκη. Τα τριάντα μεγάλα πάρκα της πόλης, πρότυπα στο είδος τους, στα οποία πρέπει να προσθέσουμε ακόμα 350 πλατείες, της χάρισαν τον τίτλο της «οικολογικής πρωτεύουσας» της Βραζιλίας.
Η Κουριτίμπα διαθέτει κατά μέσο όρο 52 τετραγωνικά μέτρα πρασίνου ανά κάτοικο, πολύ πάνω από τα 16 μέτρα, που συστήνει ο ΟΗΕ. Πράγματι, η ιδιαίτερη φορολογική πολιτική προσέλκυσε πολλές πολυεθνικές, που ανήκουν τώρα στις 4,240 επιχειρήσεις της πόλης. Τον Μάρτιο του 2001, μία έκθεση του ΟΗΕ υπογράμμιζε πως οι δείκτες της, στην ποιότητα ζωής, την καθιστούσαν την πιο ενδεδειγμένη περιφερειακή πρωτεύουσα για την Βραζιλία.
Οι επισκέπτες δεν ενδιαφέρονται μόνο για τα Tubos, τις εντυπωσιακές στάσεις λεωφορείου από πλεξιγκλάς που μοιάζουν με σωλήνες, αλλά στην πραγματικότητα, αναζητούν έμπνευση και ιδέες που μπορούν να εφαρμοστούν στον τόπο τους. Η Κουριτίμπα αποκαλείται σήμερα “πόλη των ανθρώπων” ή μια "ανθρώπινη πόλη".
12. Πόρτο Αλέγκρε
Το Πόρτο Αλέγκρε (Χαρούμενο Λιμάνι) είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη στη βραζιλιάνικη πολιτεία Ρίο Γκράντε ντο Σουρ.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, το Πόρτο Αλέγκρε έχει 1.409.351 κατοίκους και είναι η δέκατη μεγαλύτερη πόλη στη Βραζιλία.
Η πόλη βρίσκεται στις όχθες του Ρίο Γκουαΐμπα, το οποίο είναι ένας κόλπος στην αχανή λιμνοθάλασσα Λαγκόα ντος Πάτος.
Είναι η νοτιότερη πρωτεύουσα πολιτείας στη Βραζιλία. Η πόλη ιδρύθηκε το 1772 από μετανάστες από τις Άζόρες.
Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα η πόλη αναπτυσσόταν καθώς όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι μετανάστες, κυρίως Γερμανοί, Ιταλοί και Πολωνοί, εγκαταστάθηκαν στη πόλη. Έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης έχουν ευρωπαϊκή καταγωγή.
Από το 1992 στη πόλη εφαρμόζεται επιτυχημένα μια μορφή συμμετοχικής δημοκρατίας, και συγκεκριμένα στο καθορισμό του προϋπολογισμού της πόλης, η οποία αποκαλείται συμμετοχικός προϋπολογισμός.
Tο Σάο Πάουλο αποκαλείται “Νέα Υόρκη της Βραζιλίας” με τους ουρανοξύστες του να προκαλούν δέος.
Aπλωμένη στη μισή σχεδόν έκταση της Νότιας Αμερικής, η Βραζιλία είναι η πέμπτη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, καλύπτοντας μια τεράστια έκταση μεταξύ των Άνδεων και του Ατλαντικού ωκεανού.
Ο πληθυσμός φτάνει τους 201.000.000 κατοίκους ενώ πρωτεύουσα της είναι η Μπραζίλια.
Η Βραζιλία πήρε το όνομά της από το ξύλο του δέντρου περναμπούκο (πάου-μπραζίλ στα πορτογαλικά), το οποίο εκτιμάται ιδιαίτερα για την πυρόχρωμη βαφή υφασμάτων που φτιάχνεται από αυτό.
Το ποτάμιο σύστημά της συγκαταλέγεται στα μεγαλύτερα του κόσμου. Ο Αμαζόνιος εκβάλλει περισσότερο νερό από κάθε άλλον ποταμό και εκτείνεται σε μήκος 6.000 και πλέον χιλιομέτρων.
Το Μουντιάλ του 2014 θα διοργανωθεί από τις 14 Ιουνίου μέχρι τις 14 Ιουλίου 2014, σε 12 πόλεις της Βραζιλίας.
Οι όμιλοι μετά την κλήρωση,η Εθνική μας είναι στο Group C
Η “πόλη του ήλιου” λέγεται πως έχει την πιο καθαρή ατμόσφαιρα στη γη. Το Νατάλ είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας, Ρίο Γκράντε ντε νόρτε. Αριθμεί 800.000 κατοίκους, ενώ πρόκειται για πόλη με πλούσια ιστορία που πηγάζει από τα αποικιακά χρόνια των Πορτογάλων και Ολλανδών εποίκων της.
Δεσπόζουν οι πανέμορφες παλιές εκκλησίες αλλά και το κάστρο Ρέις Μάγκος. Επίσης εντύπωση προκαλούν οι παλιές φυλακές της πόλης , όπου στεγάζεται το εμπορικό και βιοτεχνικό κέντρο με τα πολύχρωμα μαγαζάκια.
Κάθε Πέμπτη φιλοξενείται η γιορτή τραγουδιού και χορού με ζωντανή μουσική "forro", η τοπική παραλλαγή της πασίγνωστης σάμπα.
Το Νατάλ διαθέτει αρκετά κέντρα διασκέδασης, μοντέρνα εμπορικά μαγαζιά και μια αυθεντική παραδοσιακή αγορά. Πόλη που μπορεί κανείς να αφουγκραστεί το άρωμα... Βραζιλίας.
Επίσης, μπορεί κανείς να κολυμπήσει στην παραλία της Αγάπης (Praia do amor), όπου μάλιστα επιτρέπεται το σεξ δημοσίως!
Με πληθυσμό 544.000 κατοίκους η Κουϊάμπα είναι η πρωτεύουσα της Πολιτείας Μάτο Γκρόσο. Βρίσκεται ακριβώς στην καρδιά της Νότιας Αμερικής.
Η πόλη ιδρύθηκε το 1719 ενώ είδε την μεγάλη ανάπτυξη να έρχεται τα τελευταία 30 χρόνια εξαιτίας των σημαντικών έργων υποδομής και της σύνδεσης της με τις μεγαλουπόλεις της Βραζιλίας.
Έχει χαρακτηριστεί ως η πιο “πράσινη” πόλη της Νότιας Αμερικής καθώς περιβάλλεται από τον Αμαζόνιο, τα τροπικά δάση και την Σαβάννα Σεράντο.
3. Μανάους
Η Μανάους είναι πρωτεύουσα της πολιτείας του Αμαζόνας. Είναι η όγδοη μεγαλύτερη πόλη της Βραζιλίας και το σημαντικότερο οικονομικό κέντρο τoυ Αμαζονικού Δάσους.
Ιδρύθηκε το 1669 με το φρούριο του Αγίου Ιωσήφ του Μαύρου Ποταμού (Ρίο Νέγκρο) και έγινε διάσημη στις αρχές του 20ου αιώνα λόγω της παραγωγής καουτσούκ.
Η οικονομική ευημερία και η ανάπτυξη της εποχής αυτής έκαναν την πόλη γνωστή ως το "Παρίσι των Τροπικών".
Σήμερα η πόλη είναι μεγάλο βιομηχανικό και τουριστικό κέντρο, διαθέτοντας το έβδομο μεγαλύτερο ΑΕΠ της χώρας.
Η Φορταλέζα (Οχυρό) είναι πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της βραζιλιάνικης πολιτείας Σεαρά, στη βορειοανατολική Βραζιλία, στις ακτές του Ατλαντικού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, η Φορταλέζα έχει πληθυσμό 2.315.116 κατοίκων γεγονός που την κατατάσσει ως τη πέμπτη μεγαλύτερη πόλη στη χώρα.
Η πυκνότητα του πληθυσμού στη πόλη είναι 8.000 κάτοικοι/τετραγωνικό χιλιόμετρο και είναι μεγαλύτερη στη Βραζιλία. Βρίσκεται 2.285 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πρωτεύουσας Μπραζίλια.
Το 1603 στη περιοχή της Φορταλέζα ιδρύθηκε ένα πορτογαλικό οχυρό. Το 1726, το οχυρό έλαβε το καθεστώς πόλης. Το 1799 επιλέχθηκε για πρωτεύουσα της νεοσύστατης πολιτείας Σεαρά. Η πόλη αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, ως σημαντικό εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο. Σήμερα είναι σημαντικός τουριστικός προορισμός, μεταξύ άλλων, λόγω της γιορτής μικαρέτα.
Η Ρεσίφε (Ύφαλος) είναι η τέταρτη μεγαλύτερη μητροπολιτική περιοχή της Βραζιλίας και πρωτεύουσα της πολιτείας Περναμπούκο. Η μητροπολιτική της περιοχή έχει 3.743.854 κατοίκους και είναι η μεγαλύτερη στη βόρεια Βραζιλία. Η πόλη της Ρεσίφε βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Καπιμπαρίμπε και Μπεμπερίμπε με τον Ατλαντικό ωκεανό. Το όνομα της πόλης σημαίνει "ύφαλος" στα πορτογαλικά και προέρχεται από την ύπαρξη κοραλλιογενών υφάλων στις ακτές της περιοχής.
Το πλήθος ποταμών και γεφυρών της πόλης είναι χαρακτηριστικό και δίνουν στη Ρεσίφε το προσωνύμιο "Βενετία της Βραζιλίας".
Η μητροπολιτική περιοχή της Ρεσίφε αποτελεί και την κύρια βιομηχανική ζώνη της πολιτείας Περναμπούκο. Χαρακτηριστικά προϊόντα είναι τα παράγωγα του ζαχαροκάλαμου (ζάχαρη και αιθανόλη), αλλά και ηλεκτρονικά, τρόφιμα και άλλα.
Μέσω κυβερνητικών επενδύσεων, πολλές βιομηχανίες ιδρύθηκαν τις δεκαετίες του '70 και του '80. Η Ρεσίφε αποτελεί παραδοσιακά το πιο σημαντικό εμπορικό κέντρο της βορειοανατολικής Βραζιλίας.
Ο συνδυασμός παροχής εργατικών χεριών και σημαντικών ιδιωτικών επενδύσεων μετέτρεψαν την πόλη στο δεύτερο μεγαλύτερο ιατρικό κέντρο της Βραζιλίας μετά το Σάο Πάολο. Σύγχρονα νοσοκομεία με τον τελευταίο εξοπλισμό δέχονται ασθενείς από πολλές γειτονικές πολιτείες.
Όπως όλες οι πόλεις των βορειανατολικών πολιτειών της Βραζιλίας, η Ρεσίφε αναπτύσσει τον τουριστικό της τομέα. Η παραλία του Πόρτο ντε Γκαλίνιας, 60χλμ. νότια της πόλης, έχει βραβευτεί πολλές φορές με τον τίτλο της καλύτερης παραλίας στη Βραζιλία και προσελκύει πλήθος επισκεπτών.
Οι υποδομές της πόλης είναι από τις πιο αναπτυγμένες στη χώρα τόσο για τους τουρίστες όσο και για τους επιχειρηματίες, αν και υπάρχουν ακόμα περιθώρια βελτίωσης.
Η Ρεσίφε αποτελεί επίσης σημαντικό εκπαιδευτικό κέντρο και έδρα του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου του Περναμπούκο, το οποίο είναι το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της πολιτείας. Αρκετές ιστορικές προσωπικότητες, όπως ο ποιητής Κάστρο Άλβες, μετακόμισαν στη Ρεσίφε για να συμπληρώσουν την εκπαίδευσή τους, αν και τα τελευταία χρόνια η ποιότητα της εκπαίδευσης σταδιακά υπολείπεται των γειτονικών πόλεων.
Η πόλη της Ρεσίφε είναι η ένατη πληθυσμιακά στη χώρα. Μεγάλα όμορα οικιστικά συγκροτήματα είναι η Μπόα Βιάγκεμ με πληθυσμό περίπου 100.000, η Κάσα Αμαρέλα (περίπου 70,000) και η Βάρζεα (περίπου 65.000).
Όσοι σκέφτονται να κάνουν καταδύσεις στο Ρεσίφε θα πρέπει να το ξανασκεφτούν καθώς αποτελεί αγαπημένο μέρος λευκών καρχαριών!
Το Σαλβαντόρ (Σωτήρας) είναι η πρωτεύουσα της βραζιλιάνικης πολιτείας Μπαΐα και η μεγαλύτερη πόλη στα βορειοανατολικά της χώρας. Η πόλη σύμφωνα με την απογραφή του 2010 έχει 2.676.606 κατοίκους, γεγονός που την κατατάσσει ως τη τρίτη μεγαλύτερη πόλη στη χώρα, μετά το Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέιρο.
Το Σαλβαντόρ βρίσκεται σε μια τριγωνική χερσόνησο που διαχωρίζει το Κόλπων των Αγίων Πάντων από τον Ατλαντικό Ωκεανό και είναι σημαντικό λιμάνι.
Η πόλη χωρίζεται από ένα γκρεμό ύψους 85 μέτρων στην Πάνω (Σιδάδε Άλτα) και την Κάτω Πόλη (Σιδάδε Μπάισα). Τα περισσότερα κυβερνητικά κτίρια και ο καθεδρικός της πόλης βρίσκονται στη Πάνω Πόλη. Ο πρώτος ανελκυστήρας στη Βραζιλία εγκαταστάθηκε το 1873 εδώ για να ενώνει τις δύο πόλεις.
Το Σαλβαντόρ ιδρύθηκε το 1549 και ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της Βραζιλίας. Είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις στην Αμερική. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν γνωστό ως Μπαΐα και έτσι αναφέρεται επίσης ως Σαλβαντόρ ντα Μπαΐα. Το ιστορικό κέντρο του Σαλβαντόρ, γνωστό και ως Πελουρίνο, είναι γνωστό για τα πορτογαλικά αποικιοκρατικά κτίριά του που κατασκευάστηκαν από τον 17ο μέχρι τον 19ο αιώνα και ανακηρύχθηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO το 1985.
H Μπραζίλια είναι η πρωτεύουσα της Βραζιλίας, με πληθυσμό 2.282.049 κατοίκων. Τοποθετημένη στην Ομοσπονδιακή Περιοχή, η πόλη είναι διάσημη για την μοντερνιστική τολμηρή αρχιτεκτονική της και την ταχεία ανάπτυξη του πληθυσμού της. Η Μπραζίλια είναι μια ανεξάρτητη ομοσπονδιακή περιοχή, που δημιουργήθηκε με απόφαση του Προέδρου της Βραζιλίας Ζουσελίνο Κουμπιτσέκ μέσα στην πολιτεία του Γκοϊάς.
Το σχέδιο πόλης σχεδιάστηκε από τον Λούσιο Κόστα και όλα τα σημαντικότερα κτήρια από τον Όσκαρ Νίεμαϊερ. Η πόλη χτίστηκε μέσα σε 41 μήνες, από το 1956 μέχρι τις 21 Απριλίου του 1960 οπότε και εγκαινιάστηκε. Το 2001 εγκαινιάστηκε το Μετρό Μπραζίλια . Σήμερα το κέντρο της πόλης είναι μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Το Μπέλο Οριζόντε (Καλός Ορίζοντας) είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της βραζιλιάνικης πολιτείας Μίνιας Ζεράις, στη νοτιοανατολική Βραζιλία. Η πόλη σύμφωνα με την απογραφή του 2010 έχει 2.475.440. Έχει χτιστεί πάνω σε πολλούς λόφους και περιβάλλεται από βουνά.
Γύρω από τον αστικό ιστό της πόλης βρίσκονται μεγάλα πάρκα, όπως Παρκ ντας Μανγκαμπέιρας, το οποίο έχει έκταση 2,35 τετραγωνικά χιλιόμετρα και περιλαμβάνει δάση.
Υπήρχε οικισμός στην περιοχή από τον 18ο αιώνα, αλλά η σημερινή πόλη όπως υφίσταται σήμερα, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1890 για να αντικαταστήσει το Ούρο Πρέτο ως πρωτεύουσα της πολιτείας.
Η πόλη σήμερα είναι ένας συνδυασμός παλαιών και σύγχρονων κτιρίων και περιλαμβάνει επίσης μερικά γνωστά βραζιλιάνικα ορόσημα, όπως η λιμνοθάλασσα Παμπούλα.
Οι σχεδιαστές της πόλης Ααράο Ρέις και Φρανσίσκο Μπικάλο, εμπνεύστηκαν από την πολεοδομία της Ουάσινγκτον.
Το Σάο Πάουλο (Άγιος Παύλος) είναι η πρωτεύουσα της πολιτείας του Σάο Πάολο στη νοτιοανατολική Βραζιλία.
Βρίσκεται σε απόσταση 400 χλμ. από το Ρίο ντε Τζανέιρο, και 1.030 χλμ. από την ομοσπονδιακή πρωτεύουσα Μπραζίλια.
Αν και το επίσημο όνομα της πόλης είναι Σάο Πάουλο ντε Πιρατίνιγκα, σήμερα είναι περισσότερο γνωστή ως Σάο Πάουλο.
Η συνολική έκτασή είναι 1.523 τ.χλμ. και ο πληθυσμός της υπερβαίνει τα 11 εκατομμύρια το 2006.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη και πιο πυκνοκατοικημένη πόλη στο νότιο ημισφαίριο. Εντούτοις, αν συμπεριληφθούν οι πολλές παρακείμενες μητροπολιτικές πόλεις, στην ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή της ομώνυμης πολιτείας (Complexo Metropolitano Estendido) του Σάο Πάολο, ο πληθυσμός φθάνει τα 29 εκατομμύρια κατοίκους, περισσότερους από οποιαδήποτε άλλη μητροπολιτική περιοχή στον κόσμο (μαζί με τα περίχωρα), εκτός από το Τόκιο, με 35 εκατομμύρια!!!
Συνέπεια αυτού είναι η περιοχή να διαμορφώνει μία αστική ζώνη μεγαλούπολης με το Ρίο ντε Τζανέιρο και τη Βόλτα Ρεντόντα.
Ο δε συνολικός πληθυσμός της ομώνυμης πολιτείας υπερβαίνει τα 40 εκατομμύρια. Ο πληθυσμός της Πόλης του Σάο Πάολο είναι πολυπολιτισμικός αλλά όχι ιδιαίτερα πολυφυλετικός.
Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι ευρωπαϊκής καταγωγής με ιδιαίτερα έντονο το ιταλικό στοιχείο, το πορτογαλικό αλλά και το γερμανικό και γαλλικό. Αλλά και το αφρικανικό στοιχείο βρίσκεται αλλά σε μικρότερους αριθμούς.
Τέλος υπάρχει πάντα η παρουσία των ιθαγενών Βραζιλιάνων ινδιάνων οι οποίοι όμως χάνονται μέσα στον τεράστιο πληθυσμό της πόλης. Υπάρχει μία σημαντικότατη ιαπωνική κοινότητα η οποία είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο και αποτελεί την μεγαλύτερη συγκέντρωση ιαπωνικού πληθυσμού εκτός Ιαπωνίας.
Υπάρχει επίσης μία σημαντικότατη κοινότητα Αράβων απο διάφορες χώρες όπως ο Λίβανος και η Συρία.
Όλα αυτά τα πληθυσμιακά στοιχεία και πολλά ακόμη μεμονομένα αποτελούν τον δημογραφικό χάρτη του Σάο Πάουλο και συνθέτουν την ξεχωριστή προσωπικότητα αυτής της μοναδικής πόλης.
Στην συνείδηση των Βραζιλιάνων αλλά και των ξένων το Σάο Πάουλο είναι και παραμένει η πόλη της βιομηχανίας. Ο πλούτος είναι έντονος αλλά υπάρχουν και οι συνοικίες των φτωχών οι οποίες αποτελούνται απο παράγκες πρόχειρα φτιαγμένες και καταλαμβάνουν αρκετά μεγάλες περιοχές.
Σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν με τις παραγκουπόλεις του Ρίο Ντε Τζανέιρο.
Το Σάο Πάουλο είναι μία ασφαλής και προβλέψιμη πόλη για τα δεδομένα της βραζιλίας αλλά και ο ξένος επισκέπτης δεν θα αισθανθεί κίνδυνο και αν είναι καλά ενημερωμένος δεν θα αντιμετωπίσει εκπλήξεις.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η βιομηχανική παραγωγή του συγκροτήματος της πόλης του Σάο Πάουλο είναι μεγαλύτερη από την βιομηχανική παραγωγή όλων των χωρών της λατινικής Αμερικής μαζί.
Στο Σάο Πάολο είναι εγκατεστημένες περισσότερες από πενήντα χιλιάδες επιχειρήσεις και εργοστάσια παραγωγής βιομηχανικών προϊόντων, ενώ εκεί βρίσκεται το κέντρο της αυτοκινητοβιομηχανίας της Βραζιλίας.
Δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια διακινούνται στην χρηματαγορά του Σάο Πάουλο το δέ χρηματιστήριο είναι από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Η πόλη ακόμα φημίζεται για το πρωτοποριακό μετρό της το οποίο θεωρείται από τα κορυφαία στον κόσμο.
Οι κάτοικοι του Σάο Πάολο καλούνται "Paulistanos", ενώ οι κάτοικοι γενικότερα της ομώνυμης Πολιτείας "Paulistas".
Πρόκειται για μια αχανή πόλη το εμπορικό κέντρο της οποίας ονομάζεται εκ του σχήματος ανάπτυξης "Triângulo" (εμπορικό τρίγωνο). Το κεντρικότερο σημείο όμως είναι η Πλατεία της Δημοκρατίας (Πλάζα ντα Ρεπούμπλικα) με πολλά ξενοδοχεία, εστιατόρια και ουρανοξύστες. Το ιστορικό τμήμα της πόλης είναι το νότιο, με σημαντικά κτίρια, πάρκα και εκκλησίες. Το Σάο Πάολο μαζί με το Ρίο ντε Τζανέιρο αποτελούν τις μεγαλύτερες πόλεις του πνεύματος και του πολιτισμού στη Βραζιλία.
Σημαντική θέση κατέχει το φημισμένο "Μουσείο του Σάο Πάολο" με μεγάλες συλλογές της δυτικής τέχνης στη Λατινική Αμερική με έργα των Πάμπλο Πικάσο, Ρέμπραντ, Κλωντ Μονέ και Βίνσεντ βαν Γκογκ.
Στο Σάο Πάολο διοργανώνεται επίσης κατά τα τελευταία χρόνια η ομώνυμη διεθνής έκθεση "Σάο Πάολο Μπιενάλ" από τον Οκτώβριο μέχρι τον Δεκέμβριο. Επίσης παγκοσμίως φημισμένη είναι η έκθεση αυτοκινήτου του Σάο Πάολο η οποία φέρνει χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο κάθε χρόνο. Ενα άλλο σημαντικό γεγονός που λαμβάνει χώρα στην πόλη του Σάο Πάουλο είναι οι αγώνες της φόρμουλα ένα οι οποίοι διεξάγονται στο σύγχρονο αυτοκινητοδρόμιο του Σάο Πάουλο.
Στο Σάο Πάουλο βρίσκεται επίσης ο μεγαλύτερος ζωολογικός κήπος της Βραζιλίας με περισσότερα από 3.200 ζώα από 102 είδη θηλαστικών, 216 είδη πουλιών, 95 είδη ερπετών, 15 είδη αμφίβιων και 16 είδη ασπόνδυλων ζώων.
Στο Σάο Πάουλο μην ξεχάσετε να πιείτε την παραδοσιακή Καϊπιρίνια και να γευθείτε “feijoada”, “tutu de feijão” and “Picanha na Tábua”.
Το Ρίο ντε Τζανέιρο (Ποταμός του Ιανουαρίου) βρίσκεται στη νοτιοανατολική Βραζιλία, πρωτεύουσα της ομώνυμης πολιτείας. Η πόλη ήταν η πρωτεύουσα της Βραζιλίας (1763-1960) και της πορτογαλικής αυτοκρατορίας (1808-1821).
Συνήθως γνωστή ως Ρίο, η πόλη παρονομάζεται επίσης ως Cidade Maravilhosa - “η θαυμάσια πόλη”.
Είναι διάσημη για τη θεαματική φυσική θέση της, τους εορτασμούς καρναβαλιού, τη σάμπα και άλλα είδη μουσικής, παραλίες όπως οι Copacabana, Ipanema, και Leblon, τους πεζόδρομους με τα μαυρόασπρα μωσαϊκά, και το χαλαρό τρόπο ζωής τον κατοίκων.
Κάποια από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της πόλης πέρα από τις παραλίες είναι το γιγαντιαίο τεχνοτροπίας Αρτ Ντεκό άγαλμα του Ιησού, στη κορυφή του λόφου Corcovado, ο λόφος Pão de Açúcar με το τελεφερίκ, το Σαμποδρόμιο (Sambódromo) ένας πεζόδρομος για τη παρέλαση του Καρναβαλιού και ένα από τα μεγαλύτερα γήπεδα του κόσμου, το περίφημο Μαρακανά.
Στο Ρίο βρίσκεται επίσης το μεγαλύτερο δάσος του κόσμου ενδιάμεσο αστικής περιοχής, το δάσος Tijuca.
Ο πληθυσμός της ευρύτερης μητροπολιτικής περιοχής εκτιμάται στα 11-12 εκατομμύρια. Οι κάτοικοι της πόλης είναι γνωστοί ως Καριόκας.
Η Κουριτίμπα είναι η κύρια πόλη της Πολιτείας Παρανά της Βραζιλίας. Πρόκειται για την μεγαλύτερη και μια από τις σημαντικότερες πόλεις της νότιας Βραζιλίας, που αποτελεί πολιτιστικό, πολιτικό και οικονομικό κέντρο.
Η πόλη είναι κτισμένη σε ένα οροπέδιο 934 μ. πάνω από τη στάθμη θάλασσας, και είναι η πιό ψυχρή περιφερειακή πρωτεύουσα της Βραζιλίας.
Η Κουριτίμπα ακολούθησε μία εξαιρετική διαδικασία αστικοποίησης, που την κατέστησε εθνικό αλλά και διεθνές υπόδειγμα, σε ότι αφορά τον αστικό σχεδιασμό και την ποιότητα ζωής. Η πόλη, αναδείχθηκε επισήμως πρωτεύουσα της πολιτείας στις 29 Μαρτίου 1693.
Στην αρχή η πόλη αυτή ήταν ινδιάνικη και στη συνέχεια έγινε πορτογαλική. Γύρω στο 1700, το εμπόριο αναπτύχθηκε, υπό την επιρροή των κτηνοτρόφων, που μετακινούνταν με τα κοπάδια τους μεταξύ των πολιτειών του Ρίο Γκράντε Ντο Σουλ, του Σάο Πάολο και του Μίνιας Ζεράις.
Η μαζική μετανάστευση από την Ευρώπη, στις αρχές του 19ου αιώνα, κυρίως Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Ουκρανοί δημιούργησε τις νέες επεκτάσεις. Η πόλη έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη πολωνική διασπορά στον κόσμο, μετά το Σικάγο.
Άλλοι μετανάστες που εγκαταστάθηκαν στη πόλη είναι Ιάπωνες, Αραβες κυρίως από το Λίβανο και τη Συρία, Ρώσοι καθώς και άλλοι ανατολικοί Ευρωπαίοι.
Επίσης στην Κουριτίμπα εφαρμόζονται λύσεις για την αντιμετώπιση του νέφους, της κυκλοφοριακής συμφόρησης, των απορριμμάτων, του χάους και των κοινωνικών προβλημάτων των μεγαλουπόλεων.
Αξιοσημείωτο είναι ότι τα παραπάνω συμβαίνουν τη στιγμή που ο πληθυσμός της πόλης αυξάνεται με αμείωτους ρυθμούς. Κατά τη δεκαετία του ΄50, η Κουριτίμπα είχε λιγότερους από 200.000 κατοίκους. Σήμερα, εντός της πόλης ζουν 1,8 εκατομμύρια άνθρωποι ενώ στα περίχωρα έχουν εγκατασταθεί περίπου 3,1 εκατομμύρια. Τριάντα πέντε χρόνια μετά, υπερσύγχρονα αρθρωτά λεωφορεία διασχίζουν τις μεγάλες λεωφόρους, σε ειδικές λεωφορειολωρίδες.
Τα δρομολόγια καταλήγουν σε άνετους σταθμούς, τον ανθό ενός συστήματος μαζικών συγκοινωνιών που τον μιμήθηκε η Νέα Υόρκη. Τα τριάντα μεγάλα πάρκα της πόλης, πρότυπα στο είδος τους, στα οποία πρέπει να προσθέσουμε ακόμα 350 πλατείες, της χάρισαν τον τίτλο της «οικολογικής πρωτεύουσας» της Βραζιλίας.
Η Κουριτίμπα διαθέτει κατά μέσο όρο 52 τετραγωνικά μέτρα πρασίνου ανά κάτοικο, πολύ πάνω από τα 16 μέτρα, που συστήνει ο ΟΗΕ. Πράγματι, η ιδιαίτερη φορολογική πολιτική προσέλκυσε πολλές πολυεθνικές, που ανήκουν τώρα στις 4,240 επιχειρήσεις της πόλης. Τον Μάρτιο του 2001, μία έκθεση του ΟΗΕ υπογράμμιζε πως οι δείκτες της, στην ποιότητα ζωής, την καθιστούσαν την πιο ενδεδειγμένη περιφερειακή πρωτεύουσα για την Βραζιλία.
Οι επισκέπτες δεν ενδιαφέρονται μόνο για τα Tubos, τις εντυπωσιακές στάσεις λεωφορείου από πλεξιγκλάς που μοιάζουν με σωλήνες, αλλά στην πραγματικότητα, αναζητούν έμπνευση και ιδέες που μπορούν να εφαρμοστούν στον τόπο τους. Η Κουριτίμπα αποκαλείται σήμερα “πόλη των ανθρώπων” ή μια "ανθρώπινη πόλη".
Το Πόρτο Αλέγκρε (Χαρούμενο Λιμάνι) είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη στη βραζιλιάνικη πολιτεία Ρίο Γκράντε ντο Σουρ.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, το Πόρτο Αλέγκρε έχει 1.409.351 κατοίκους και είναι η δέκατη μεγαλύτερη πόλη στη Βραζιλία.
Η πόλη βρίσκεται στις όχθες του Ρίο Γκουαΐμπα, το οποίο είναι ένας κόλπος στην αχανή λιμνοθάλασσα Λαγκόα ντος Πάτος.
Είναι η νοτιότερη πρωτεύουσα πολιτείας στη Βραζιλία. Η πόλη ιδρύθηκε το 1772 από μετανάστες από τις Άζόρες.
Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα η πόλη αναπτυσσόταν καθώς όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι μετανάστες, κυρίως Γερμανοί, Ιταλοί και Πολωνοί, εγκαταστάθηκαν στη πόλη. Έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης έχουν ευρωπαϊκή καταγωγή.
Από το 1992 στη πόλη εφαρμόζεται επιτυχημένα μια μορφή συμμετοχικής δημοκρατίας, και συγκεκριμένα στο καθορισμό του προϋπολογισμού της πόλης, η οποία αποκαλείται συμμετοχικός προϋπολογισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχολια σας ...